Φύγαμε για την  Ε΄ τάξη !

10ο βιβλίο

“ Μια Φορά Κι Έναν Καιρό Ο Σεπτέμβρης ”

Μια φορά κι έναν καιρό ο Σεπτέμβρης  που ήταν ένα αγόρι, χορτασμένο ήλιο και παιχνίδι, και βέβαια με ωραίο χρώμα απ’ το καλοκαίρι, πείσμωσε. 

Καλοκάθισε στην άκρη του δρόμου που θα τον έφερνε στη γη κι αρνιόταν να πάει στον προορισμό του.

 Πέσανε επάνω του όλοι για να τον μεταπείσουν. Πείσμα αυτός, ανένδοτος, δεν μιλούσε σε κανέναν! 

Τελευταίος τον πλησίασε ο μπαμπάς του ο Χρόνος: 

«Πες μου αμέσως  τι συμβαίνει» του λέει. «Τι πράγματα είναι αυτά; Πρέπει να πας Σεπτέμβρη, ν΄ αρχίσει  ο τρύγος, να ξεπροβοδιστούν τα χελιδόνια για το ταξίδι τους, να πάρουν το κιτρινοκόκκινο χρώμα τα φύλλα των δέντρων. Και βέβαια πρέπει να πας για ν’ ανοίξουν τα σχολεία παιδί μου! Χιλιάδες παιδιά περιμένουν!Πώς μπορείς εσύ να τεμπελιάζεις;»

«Δεν είμαι τεμπέλης» άρχισε επιτέλους να μιλάει  ο Σεπτέμβρης.

 «Απλώς δεν βλέπω το λόγο για να πάω. Κοίτα τους ανθρώπους τριγύρω σου πατέρα.  Ήταν ποτέ άλλοτε χειρότερα;  

Δες τους: Τόσο λυπημένοι και σκυθρωποί…

 Άρρωστοι χωρίς φάρμακα, άνθρωποι χωρίς δουλειές, πονοκεφαλιασμένοι από λογαριασμούς, τηλεθεατές που βλέπουν μετανάστες να τους καταπίνουν οι θάλασσες και νησιά να γίνονται στάχτη, άνθρωποι χωρίς  ελπίδα,  πες μου βρε μπαμπά, ποιος  θα το καταλάβει αν ξεχαστούν τα χελιδόνια εδώ;

Ποιος νοιάζεται για το φθινόπωρο και τα χρώματά του πια; Οι άνθρωποι μόνο την φτώχεια τους κοιτάνε τώρα. Δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω…»                           

«Καλό μου αγόρι» του λέει ο πατέρας του, ο σοφός ο Χρόνος. «Δίκιο έχεις, αλλά την ίδια στιγμή κάνεις και λάθος !                                                                                       

Δεν γίνεται να  τα ξεχνάς τα παιδιά που σε περιμένουν στα σχολειά…

Και να σου πω και το πιο σημαντικό;  Γιατί  νομίζεις ότι υπάρχουν σχολεία Σεπτέμβρη μου; Για τους αριθμούς, τις γραμματικές και τις χημείες; Λάθος καλέ μου!

Για να γίνονται οι άνθρωποι,  Άνθρωποι με το άλφα τους κεφαλαίο, γι’ αυτό υπάρχουν τα σχολεία..

Για να μάθουν να σέβονται τη Ζωή, τη Φύση…                                                                                                                       

Για να σέβονται το Δίκαιο, να σέβονται το γέλιο των παιδιών…                                                                                      

Το σχολείο υπάρχει για να κάνει τα παιδιά ενεργούς πολίτες όταν μεγαλώσουν, όχι θλιβερούς τηλεθεατές με σταυρωμένα χέρια…!!!                                                                                                                                                                    

-Σήκω Σεπτέμβρη μου και πήγαινε στο πόστο σου. Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα καλέ μου. Τα παιδιά σε περιμένουν! Οι μεγάλοι άνθρωποι θα πρέπει να βρουν τον τρόπο για να συμμαζέψουν τη λύπη, το θυμό και τη φτώχεια τους. 

Κι αν τους έχει μείνει και λίγο μυαλό μ’ όλα αυτά που τους βρήκαν, στα σχολεία πρώτα θ’ απλώσουν τα χέρια τους. Αυτά πρέπει να στηρίξουν όπως κι όσο μπορούν περισσότερο».

Άκουσε ο Σεπτέμβρης προσεκτικά τον μπαμπά του ! Πραγματικά... ο πατέρας του είχε δίκιο. Έτσι ακριβώς είχαν τα πράγματα.

Μπήκε στη ζωή των ανθρώπων λοιπόν και στα ημερολόγιά τους. Γι αυτό και κατάφεραν σήμερα, παρόλα αυτά,  ν’ ανοίξουν τα σχολεία…!!!

- Άντε καλοί μου, καλή μας χρονιά για να ζήσουμε όλοι καλά 

και τα παιδιά μας καλύτερα…!!!

(Κική Δημητριάδου, Νηπιαγωγός  & συγγραφέας)

Αντίο, Αύγουστε ! Αντίο, καλοκαιράκι !

Μπήκε ο Σεπτέμβρης, ο τρυγητής !

Καλό μήνα !

 

9ο βιβλίο

Σήμερα...γεμίζουμε κουβαδάκια !

 

Όλη μέρα, κάθε μέρα, όλοι, σε ολόκληρο τον κόσμο τριγυρνούν 

κουβαλώντας ένα αόρατο κουβαδάκι. Δεν το βλέπεις, αλλά υπάρχει. 

Κι εσύ έχεις κουβαδάκι.  Κάθε μέλος της οικογένειας σου έχει ένα 

κουβαδάκι.

Εσύ...πόσα κουβαδάκια γέμισες, σήμερα  ;

 

Και τώρα, αν θέλεις , φτιάξε το δικό σου κουβαδάκι και ... 

γέμισέ το όσο περισσότερο  μπορείς ! 

 

 

 

Γιατί ...είναι δικαίωμα !

  Ας το τραγουδήσουμε...

ΕΙΡΗΝΗ Της μανούλας η αγκαλιά είναι ειρήνη, του πατέρα τα φιλιά είναι ειρήνη, το ψωμάκι το ζεστό είναι ειρήνη, το καλό μας το σχολειό είναι ειρήνη.

Τα παιχνίδια στην αυλή είναι ειρήνη, της δασκάλας η στοργή είναι ειρήνη,

ο ιδρώτας της δουλειάς είναι ειρήνη, και ο χτύπος της καρδιάς είναι ειρήνη.

Τα παιδιά όλης της γης είναι ειρήνη,

φαγητό να έχουν όλα είναι ειρήνη, κι η αγάπη στους λαούς είναι ειρήνη, δίχως τους εξοπλισμούς είναι ειρήνη.

Καλό μήνα !

 Καλώς ήρθες, Αύγουστε ! 

"Αύγουστε, καλέ μου μήνα ,

να 'σουν  δυο φορές τον χρόνο ! "

8ο βιβλίο

 Έλμερ  ...ο παρδαλός ελέφαντας

Ένας  ελέφαντας ...διαφορετικός από όλους ! Πειράζει ?

Ο Έλμερ έκανε τους άλλους χαρούμενους. Δημιουργούσε γέλια, παιχνίδια και χαρές.
Ένα βράδυ σκεφτόταν ότι βαρέθηκε να είναι διαφορετικός!
Νόμιζε ότι οι υπόλοιποι ήταν χαρούμενοι επειδή γελούσαν μαζί του.
Έτσι έτριψε πάνω στο σώμα του βατόμουρα και έγινε γκρι χρώμα,
όπως οι άλλοι ελέφαντες. 

Κανείς δεν τον αναγνώρισε! Ο Έλμερ ήταν όπως όλοι οι ελέφαντες!
Ίδιος ..όμως κάτι ήταν διαφορετικό!!

Ήταν όλοι πολλοί ήσυχοι.. και ο Έλμερ ήθελε να γελάσει.
Βλέπετε η διαφορετικότητα του Έλμερ δεν ήταν το χρώμα του..
ήταν η προσωπικότητα του!
Ήταν αυτό που χάριζε απλόχερα στους γύρω του.

Χρώμα, ύψος, βάρος.. η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι τόσο σημαντική
όσο οι προθέσεις και η προσφορά του κάθε ελέφαντα... ανθρώπου! 

Δεν πειράζει που είσαι διαφορετικός Έλμερ ! 

Εμείς αγαπάμε τη διαφορετικότητά σου !

Το παραμύθι του...

  

    Αν πατήσεις μέσα στον μικρό Έλμερ ...   

      θα το ακούσεις κιόλας !

 Και το τραγούδι του ...